Voorwoord Leendert

Van Gelder is de regisseur van de slimme en duurzame openbare ruimte van de toekomst. Wij voelen ons als familiebedrijf verantwoordelijk voor de manier waarop we de werken en de impact die dat heeft op onze omgeving. Dat betekent dat we over de lange termijn denken en op de korte termijn doen. Onze duurzaamheidsdoelstellingen richting 2030 zijn hard. We maken grote stappen met compleet emissievrij werken. Dit biedt ook kansen voor de actuele stikstof thema’s. In deze nieuwsbrief zie je daar meerdere voorbeelden van.

Duurzaamheid staat dus hoog op de agenda. Bij ons, onze opdrachtgevers en vooral ook bij nieuwe medewerkers. Tijdens sollicitatiegesprekken hoor ik steeds vaker de vragen naar onze visie en ambities. Ik begrijp dat goed en ben blij dat niet alleen wat je doet maar waarom en hoe je dat doet belangrijk is voor infraprofessionals. 

We praten vaak over de natuur, maar de mens is de belangrijkste factor in dit verhaal. Iedereen moet meewerken en oude gewoontes loslaten. In werkgroepen, masterclasses en serieus games nodigen we collega’s uit om mee te denken en vraagstukken op te lossen. Het is geweldig om te zien wat een menselijk kapitaal we in huis hebben. 

Er zijn maar weinig bedrijven die het zich kunnen veroorloven om een flink deel van de bedrijfswinst te investeren in duurzaamheid. Wij doen het. We letten tegelijkertijd ook op de kosten, gaan verspilling tegen en kijken kritisch naar onze bedrijfsvoering. Ik geloof dat we terug moeten naar het werken rondom de kerktoren. Waarom rijden we vanuit Rotterdam in Den Haag of komen mensen uit Friesland naar projecten in Gelderland? Trek een straal en ga regionaal werken, dan zijn wij altijd beter, goedkoper en duurzamer dan onze concurrent. Natuurlijk betekent het dat we daar in de keuzes van onze projecten rekening mee moeten houden. Maar de voordelen zijn legio: mensen kennen het project, de kilometers vliegen naar beneden en de betrokkenheid en trots gaan omhoog.

Andere vragen die ik mezelf stel: moeten we allemaal nog een auto hebben? Wat gebeurt er in de energietransitie? Op welke manier zorgen we ervoor dat mobiliteit betaalbaar blijft? We moeten sturen op reductie. We kunnen nu nog niet zonder asfalt, daarom hebben we plannen om de duurzaamste asfaltcentrale van Europa te gaan bouwen. Maar ik zie een grote verschuiving. We gaan ons nog meer verbreden van wegenbouwer in het grijs naar specialist in de groene en blauwe ruimte. De aarde moet zich de komende decennia herstellen en dat gaat ten koste van verhardingen. Dat is geen bedreiging, maar juist een kans. Een kans die we met beide handen aangrijpen.‍